بعضی از آدما فکر می کنن تهدید به نبودن و دل کندن و این صحبتا، چیزی رو توی زندگی آدم عوض می کنه. اگر شما هم جزو همون دسته از افراد هستید، باید بگم خیالتون راحت! بعد از رفتنتون، آب از آب ت نمی خوره؛ فقط دیگران یاد می گیرن که چجوری بدون شما زندگی کنند. اگر کسی، به هر دلیلی برای مدتی از کنارتون دور می شه، موضعتون رو به یه آدم مفلوک و بدبخت تغییر ندید؛ زندگیتون رو بکنید و بدونید که اون شخص، حتمن دلیلی برای نبودنش در کنار شما داره، حتا اگر اون دلیل، خسته شدنش از شما باشه! بهرحال دلیل منطقی هستش و بهتر از فریب دادن شماست! تا جایی که به زندگی شخصیتون ضربه نمی زنه، توی رفت و آمد و حضور آدما توی زندگیتون کنکاش نکنید. اگر کسی هست، ممنونش باشید و از حضورش استفاده کنید و اگر نیست، براش گارد نگیرید! چون شما، مسیری که اون طی کرده رو حتی تصورش رو هم نکردید و احساساتی که اون داشته، برای شما کاملن غریبه؛ سرزنشش نکنید بابت نبودنش، کم رنگ بودنش! در عوض با خودتون فکر کنید که اگر توی دوران سختیش در کنار شما بود، چقدر بار از روی دوشش بر می داشتید و چقدر از سختی هاش رو متحمل می شدید؟ اگر توان و مسئولیت پذیری کمک و کم کردن درد کسی رو دارید، و عمل می کنید و نه صرفن به حرف زدن! اون وقت از نبودن کسی گله کنید!
در کل، از آدما طلبکار نباشید. نه از بودنشون ذوق کنید و از نبودشون دق! یه مشت انسان فرصت طلب هستیم که برای خودمون قشنگ فکر می کنیم و برای بقیه، به گور باباش بسنده.
درباره این سایت